Sessiz sakin bir kelebek gibi kendi halinde
Bir oraya bir buraya konar geçersin.
Günü birlik yaşarsın.
Kimseye ihtiyacın yoktur.
Kanatların sağlam olduğu sürece uçmaktan korkmazsın.
Dedim ya sessiz sakin bir kelebek işte.
Ansızın bir çiçeğe konarsın.
Seni kendine çekmiştir artık,
O esrarengiz rengi mi yoksa ciğerine çektiğin o masum koku mu
Nedendir bilemezsin...
Rüzgar esse, fırtınalar kopsa bile
Sıkı sıkıya sarılmış, tutunmuşsundur.
Sanki seninmiş gibi senden bir parçaymış gibi.
Ne garip değil mi?
Bak bağlandın gitti.
Bakışların, gittiğin yerler değişti.
Artık hayatın devamı olan her şey bir anda uçtu gitti.
Eski kondukların hayal oldu...
Şimdi kanatların zarar gördü işte.
Yok yok, kırılmadı, dağılmadı ama,
Sen sen değilsin.
Uçamıyorsun istediğin gibi.
Sokaklar, caddeler, yeşillikler umurunda değil.
Bitti, gitti, yalan oldu her şey.
Gelen rüzgara mı, yoksa seni ona bağlayan renge, kokuya mı söveceksin?
Öyle ya da böyle kapıldın bu rüzgara artık.
Uçamıyorsun kelebek.
İstesen de kaçamıyorsun.
Tadını aldın artık bir kere Aşk'ın.
Ulaştın acının doruklarına.
Koklayamazsın başka çicek.
Kendinle vedalaş artık,
Aşk seni de sende olanı da aldı götürdü.
Son baharın geldi güzelim.
Uçsan uçamazsın
Kaçsan kaçamazsın.
Yaşıyorsun ama öldün sen.
Aşk'a kapılıp bittin sen.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder